خواص ریواس بسیار است؛ ریواس منبع خوبی از آنتی اکسیدان ها، ویتامین K و فیبر است. همچنین سرشار از اگزالات کلسیم است، بنابراین اگر مستعد ابتلا به سنگ کلیه هستید، بهتر است از آن اجتناب کنید. ریواس سبزیجاتی است که به خاطر ساقه های قرمز و طعم ترشش معروف است. در اروپا و آمریکای شمالی، آن را پخته و اغلب شیرین می کنند. در آسیا از ریشه آن به صورت دارویی استفاده می شود. این مقاله یک نمای کلی از ریواس، از جمله موارد استفاده و فواید زیادی برای سلامتی دارد.
ریواس چیست؟
ریواس به خاطر طعم ترش و ساقه های ضخیمش که معمولاً با شکر پخته می شود مشهور است. رنگ ساقه ها از قرمز تا صورتی تا سبز کم رنگ است و قوامی شبیه به کرفس دارد. این سبزی برای رشد به زمستان های سرد نیاز دارد. در نتیجه، عمدتاً در مناطق کوهستانی و معتدل در سراسر جهان، به ویژه در شمال شرق آسیا یافت می شود.
همچنین یک گیاه باغی رایج در آمریکای شمالی و شمال اروپا است. چندین گونه از ریواس وجود دارد. در غرب، رایج ترین نوع ریواس آشپزی یا باغی (Rheum x hybridum) نامیده می شود. اما خواص ریواس چیست؟ در ادامه به طور کامل توضیح داده ایم.
ریواس چگونه میل می شود؟
ریواس یک سبزیجات غیر معمول است زیرا بسیار ترش و کمی شیرین است. در واقع، به راحتی با یک میوه اشتباه گرفته می شود. علاوه بر این سردرگمی، ریواس به طور رسمی توسط وزارت کشاورزی ایالات متحده (USDA) به عنوان میوه طبقه بندی شده است.
به دلیل طعم ترش آن، به ندرت خام مصرف می شود. در عوض، معمولاً پخته می شود یا با شکر شیرین شده می شود. تا قرن هجدهم، زمانی که شکر ارزان شد و به راحتی در دسترس بود، ریواس به یک غذای محبوب تبدیل شد. قبل از آن، عمدتاً به صورت دارویی استفاده می شد.
در واقع، ریشه های خشک شده آن هزاران سال است که در طب سنتی چینی مورد استفاده قرار می گیرد. فقط ساقه آن خورده می شود که بیشتر در سوپ های شیرین، مربا، سس، پای، تارت و کرامبل است. از آنجایی که پای ریواس شیرین یک دسر سنتی در بریتانیا و آمریکای شمالی است، گاهی اوقات به این سبزیجات “گیاه پای” نیز گفته می شود.
ارزش غذایی ریواس
ریواس غنی از مواد مغذی ضروری نیست و کالری آن کم است. با این حال، منبع بسیار خوبی از ویتامین K1 است و حدود ۲۶ تا ۳۷ درصد از ارزش روزانه (DV) را در یک وعده ۳.۵ اونسی (۱۰۰ گرمی) بسته به پخته بودن آن فراهم می کند. مانند سایر میوه ها و سبزیجات، فیبر بالایی نیز دارد و مقادیری مشابه پرتقال، سیب یا کرفس دارد. یک وعده ۳.۵ اونس (۱۰۰ گرم) ریواس پخته شده با شکر اضافه شده حاوی:
| ماده مغذی | مقدار در هر ۱۰۰ گرم | درصد از ارزش روزانه (DV) |
|---|---|---|
| کالری | ۱۱۶ کالری | – |
| کربوهیدرات | ۳۱.۲ گرم | – |
| فیبر | ۲ گرم | – |
| پروتئین | ۰.۴ گرم | – |
| ویتامین K1 | – | ۲۶% |
| کلسیم | – | ۱۵% |
| ویتامین C | – | ۶% |
| پتاسیم | – | ۳% |
| فولات | – | ۱% |
اگرچه مقادیر مناسبی از کلسیم در ریواس وجود دارد، اما عمدتاً به شکل ماده ضد مغذی اگزالات کلسیم است. در این شکل، بدن شما نمی تواند آن را به طور موثر جذب کند. همچنین دارای مقدار متوسطی ویتامین C است و ۶٪ از DV را در یک وعده ۳.۵ اونس (۱۰۰ گرم) به خود اختصاص می دهد.
خواص ریواس برای سلامتی چیست؟
مطالعات در مورد فواید ریواس برای سلامتی محدود است. با این حال، چند مطالعه اثرات اجزای جدا شده ساقه ریواس، مانند فیبر آن را بررسی کرده اند.
خواص ریواس در کاهش سطح کلسترول
ساقه ریواس منبع خوبی از فیبر است که ممکن است بر کلسترول شما تأثیر بگذارد. در یک مطالعه کنترل‌شده، مردانی که سطوح بالای آن را داشتند، به مدت یک ماه هر روز ۲۷ گرم فیبر ساقه ریواس مصرف کردند. کلسترول کل آن ۸ درصد و کلسترول LDL (بد) آن ۹ درصد کاهش یافت. این اثر مفید منحصر به فیبر ریواس نیست. بسیاری از منابع فیبر دیگر به همان اندازه موثر هستند.
ریواس حاوی آنتی اکسیدان است.
ریواس همچنین منبع غنی آنتی اکسیدان است. یک مطالعه نشان می دهد که محتوای پلی فنول کل آن ممکن است حتی بیشتر از کلم پیچ باشد. آنتی اکسیدان های موجود در ریواس شامل آنتوسیانین ها هستند که مسئول رنگ قرمز آن هستند و تصور می شود فواید سلامتی دارند.
در مورد خواص ریواس همچنین سرشار از پروآنتوسیانیدین است که به عنوان تانن متراکم نیز شناخته می شود. این آنتی اکسیدان ها ممکن است مسئول برخی از فواید سلامتی میوه ها و کاکائو باشند.
چرا مزه ی ریواس ترش است؟
ریواس احتمالا ترش‌مزه‌ترین سبزیجاتی است که می‌توانید پیدا کنید. اسیدیته آن عمدتاً به دلیل سطوح بالای اسید مالیک و اگزالیک آن است. اسید مالیک یکی از فراوان ترین اسیدهای موجود در گیاهان است و به طعم ترش بسیاری از میوه ها و سبزیجات کمک می کند. جالب اینجاست که رشد ریواس در تاریکی باعث می شود ترش کمتر و لطیف تر شود. این رقم به ریواس اجباری معروف است که در بهار یا اواخر زمستان کشت می شود.
عوارض جانبی احتمالی ریواس
ریواس یکی از غنی ترین منابع غذایی اگزالات کلسیم، رایج ترین شکل اسید اگزالیک در گیاهان است. در واقع، طبق کشاورزی سنتی ، ریواس را نباید از اواخر ژوئن برداشت کرد، زیرا گفته می شود سطح اسید اگزالیک از بهار تا تابستان افزایش می یابد. این ماده مخصوصاً در برگ ها فراوان است، اما ممکن است بسته به تنوع ساقه ها نیز مقادیر زیادی داشته باشد.
اگزالات کلسیم بیش از حد می تواند منجر به هایپراکسالوری شود، یک بیماری جدی که با تجمع کریستال های اگزالات کلسیم در اندام های مختلف مشخص می شود. این کریستال ها ممکن است سنگ کلیه را تشکیل دهند.
هیپراکسالوری پایدار می تواند منجر به نارسایی کلیه شود. همه به اگزالات رژیم غذایی به یک شکل پاسخ نمی دهند. برخی از افراد از نظر ژنتیکی مستعد مشکلات سلامتی مرتبط با اگزالات هستند. کمبود ویتامین B6 و مصرف زیاد ویتامین C نیز ممکن است خطر شما را افزایش دهد. علاوه بر این، شواهد رو به رشد نشان می دهد که این مشکل برای کسانی که فاقد باکتری های مفید روده هستند، بدتر است.
جالب اینجاست که برخی از باکتری های روده مانند Oxalobacter formigenes اگزالات های غذایی را تجزیه و خنثی می کنند. اگرچه گزارش‌های مربوط به مسمومیت با ریواس نادر است، اما مطمئن شوید که آن را در حد اعتدال مصرف کنید و از برگ‌ها اجتناب کنید. علاوه بر این، پختن ریواس ممکن است محتوای اگزالات آن را ۳۰ تا ۸۷ درصد کاهش دهد.
طرز پخت ریواس چگونه است؟
ریواس را می توان به روش های مختلفی میل کرد. معمولا در مرباها و دسرهایی که حاوی مقدار زیادی شکر هستند استفاده می شود. گفته می شود، استفاده از آن در دستور العمل های کم قند آسان است، یا حتی بدون شکر پخته می شود. چند ایده خلاقانه شامل سالاد ریواس و کرامبل ریواس سلامت است. همچنین می توانید این سبزی یا مربای آن را به بلغور جو دوسر صبحگاهی خود اضافه کنید.
کلام آخر
از آنجایی که ریواس ممکن است سرشار از اگزالات باشد، باید از خوردن بیش از حد آن اجتناب کنید و سعی کنید ساقه های آن را از انواع کم اگزالات انتخاب کنید. اگر مستعد ابتلا به سنگ کلیه هستید، بهتر است از مصرف ریواس خودداری کنید. از طرفی، ریواس بسیار است و ریواس منبع خوبی از آنتی اکسیدان ها، ویتامین K و فیبر است. علاوه بر این، به خاطر طعم ترش آن یک ماده اولیه عالی برای مربا، کرامبل، پای و سایر دسرها می باشد.