عسل، ماده‌ای برای مراقبت و درمان زخم‌ها

عسل ماده ای شیرین است که با داشتن اجزای زیست فعال، می تواند به بهبود زخم ها کمک کند.

بر اساس بررسی ادبیات منتشر شده در مجله‌ی Wounds،این ماده شیرین فواید زیر را در بهبود زخم‌ها ارائه می‌دهد:
ـ Ph اسیدی آن که بین ۳.۲ تا ۴.۵ است، در التیام زخم ها موثر است. هنگامی که روی زخم قرار می‌گیرد، PH اسیدی خون را تحریک می‌کند تا اکسیژن آزاد کند، که این مسأله برای بهبود زخم مهم است. ph اسیدی هم‌چنین، باعث کاهش موادی به نام پروتئاز می‌شود که روند بهبود زخم را مختل می‌کند.
ـ قند اثر اسمزی دارد. قندی که به طور طبیعی در این ماده وجود دارد، ویژگی بیرون کشیدن آب از بافت‌های آسیب دیده را دارد که این ویژگی به عنوان اثر اسمزی شناخته می‌شود. این امر تورم را کاهش می‌دهد و جریان لنف را برای التیام زخم تحریک می‌کند. همچنین شکر آب را از سلول‌های باکتری بیرون می‌کشد که باعث جلوگیری از تکثیر آن‌ها می‌شود.
ـ عسل بر روی باکتری‌هایی که معمولاً در زخم‌ها وجود دارند، مانند استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین (MRSA) و انتروکوک های مقاوم به وانکومایسین (VRE) اثر ضد باکتریایی دارد. بخشی از این مقاومت ممکن است از طریق اثرات اسمزی آن باشد.
این اثر ضد باکتریایی روی زخم‌هایی مانند زخم های غیر التیام بخش، سینوس پیلونیدال و زخم پای وریدی و دیابتی موثر است.